Het klinkt zo logisch. Als je de kop boven dit artikel leest, ga je gevoelsmatig mee met deze gedachte. Toch is het in de voedselproductie van tegenwoordig niet zo vanzelfsprekend dat we zo produceren. De grootste motor achter voedselproductie is economie geworden. Het besef dat ecologie minstens zo belangrijk is dringt langzaam door tot de voedselproducenten en de samenleving. Van een gezonde bodem haal je gezonde landbouwproducten. Die zijn weer basisingrediënten voor diervoer en voeding voor de mens. Hoe gezonder de basisingrediënten, hoe gezonder de mens.

Binnen de voedingsdeskundigen is een stroming die stelt dat ons eten nog nooit zo veilig is geweest. ‘We beschikken over ruim voldoende en gezond voedsel’, zeggen de deskundigen. Toch is hier weer een ander geluid tegenovergesteld door een kritische groep producenten en consumenten. Het valt namelijk op dat de minerale dichtheid in voeding tegelijk met het verhogen van de productie is teruggelopen. Wij eten voedsel met een lagere dichtheid aan voedingswaarde, stellen kritische denkers. Eenzijdige (kunst)mest, bodemdegradatie en opgejaagde productie zouden het verschijnsel verklaren. Welvaartsziektes, auto-immuunziektes, kanker, dementie, psychische ziektes… Zijn die in verband te brengen met schrale voeding?

Misschien komen echte superfoods wel van een supersoil, een superbodem. Het gaat dan niet om welk product je eet, maar om hoe het geproduceerd is. Stel dat we bodemdegradatie kunnen omkeren in bodemopbouw en dan als resultaat meer gezondheid krijgen? Daarnaast blijken er steeds meer aanwijzingen te zijn dat de bodembiologie kan helpen om de landbouw minder afhankelijk van chemische middelen te maken. Jorg en Marjan van Haver Producties schreven veel artikelen die met gezonde landbouw en voeding te maken hadden. Lees in het portfolio hierover in de artikelen die Marjan in Denemarken schreef over biologische voeding in winkels, restaurants, ziekenhuizen en bejaardenhuizen. Jorg schreef over bodemgezondheid in Nieuwe Oogst en Akkerwijzer. Hij deed ervaring op bij de opbouw van Hof van Twello. Daar bleek de bodem veel beter te worden van gezonder beheer.

In zijn werk specialiseert Jorg zich op het gebied van de bodemgezondheid. Daarbij blijkt dat er een duidelijke trend is naar meer aandacht voor dit onderwerp. Boeren lopen tegen de grenzen van het maakbare op in hun bedrijfsvoering en gaan zich in hun belangrijkste productiemiddel, de bodem, verdiepen. Mét resultaat. Door hier studie van te maken en over te schrijven dragen onderzoekers, boeren en tuinders, voedselverwerkers en handel bij aan gezonder voedsel. Het verspreiden van kennis versnelt het omdenken van welvaart naar welzijn. Bijzonder is dat ook toeleveranciers van de landbouw een omslag in denken maken. Theo Mulder van Mulder Agro in Kollumerzwaag zegt zelfs dat de boer de apotheker van de toekomst moet worden. Gezonde voeding maakt supplementen in potjes dan overbodig, voor zover die al helpen, en doktersbezoek kan mogelijk voorkómen worden.

Bijvangst van beter bodembeheer is milieuwinst. In Oostenrijk krijgen boeren steun uit het bedrijfsleven, omdat ze CO2 binden in hun bodems en daarmee de klimaatverandering afremmen. In Nederland staan dergelijke initiatieven in de kinderschoenen, maar boerenorganisatie ZLTO maakt een start hiermee. De boer is niet langer veroorzaker, maar oplosser van het klimaatprobleem. Herstel van de bodem, de vegetatie, het landschap en het klimaat zijn belangrijk voor de natuur en de mens. Lees hierover ook meer in het portfolio, waarin ecoloog/documentairemaker John Liu in een interview uitlegt dat economie een afgeleide is van ecologie. Hij pleit voor diversiteit. De mens denkt in schaarste, maar de natuur denkt in overvloed, zegt John. Niets meer aan toe te voegen!