Project Description

Voor het NRC schreef Marjan Tulp het artikel ‘Het mooie in elk dier’, over gehandicapte dieren. Fotografie is van Amke.nl.

Hond Karma hinkt door een missende voorpoot, poes Loes sloft door een missende achterpoot, paard Inja ziet door haar blinde oog niet of rechts van haar een boom staat en Noddy, de witte teckel, loopt letterlijk zijn neus achterna want hij is doof en blind. Buitenstaanders hebben er nog wel eens een mening over, maar voor de eigenaren is de handicap van hun dier niet meer zichtbaar. De dieren zelf ervaren de handicap niet als een mankement.

Vicky (47) en haar man Niels Bartels (38) zagen Loes als 8 maanden oud poesje in het asiel, met een bordje ‘is niet zielig’ erbij. “Ze is gewond naar het asiel gebracht, de rechterachterpoot was niet te redden. Loes is onhandig. Wij denken dat ze door die onhandigheid in de penarie geraakt is en daardoor haar poot verloor.”
“Inja Winona en ik zochten elkaar uit,” legt Annette Melzer (52) uit. Toen ze alle paarden van een stalhouder mocht rijden, kreeg ze een klik met de Apaloosamerrie, die aan een oog blind is. “Haar blindheid is ontstaan door een ongeluk, vermoedelijk stootte ze ergens tegen aan. Het netvlies liet los, maar het oog bleef bewaard.”
Cathelijne Mulder (38) hoorde van een wit teckelpupje dat doof en blind was: Saartje. Toen bleek er een nog gehandicapter broertje te zijn: Noddy. “Ik zag dat frummeltje en was verkocht. Hij is geen albino, maar wit door verkeerd fokken: tijger keer tijger. Hij had eigenlijk nooit geboren mogen worden. Noddy’s ogen lijken rood door zijn hangende oogleden. Zijn ogen zijn blauw, ze zijn onderontwikkeld en zitten helemaal achterin zijn oogkassen. Dat heet Microftalmie.”
De vierjarige Karma komt uit Roemenie. Hondenvangers probeerden een stalen lus om haar hoofd doen, maar kregen de voorpoot en trokken die stuk. Karma ontsnapte en liep door met een rottende voorpoot tot ze gered werd. Wendy Zee (30), die maar liefst tien ongewilde honden heeft, werd verliefd op haar. “Karma is een mooie hond. Ze straalt iets uit, ondanks die poot.”

Zijn wie ze zijn
Buitenstaanders denken al snel dat dieren zielig zijn. “Dieren ervaren een handicap niet als een mankement,” weet Vicky, “Ze zijn wie ze zijn en denken niet: ik mis een poot.” Wendy schudt haar hoofd. “Karma zielig? Nee. Ze zwemt, rent, speelt, vliegt. Machtig om te zien hoe ze een poot mist, maar in haar hoofd niet.”
Op facebook zei 75 procent van de teckelliefhebbers, bij het zien van de dove en blinde Saartje: ‘in laten slapen’. Cathelijne opende een pagina ‘Noddy & Saartje’. “Om te laten zien hoe het met ze gaat. Bijna al die mensen kijken er nu positief naar.” Op straat komen mensen op zijn witte kleur af. “Als ze vernemen dat hij doof en blind is, zijn ze verbaasd dat hij zo vrolijk is.”
‘Waarom koop je een blind paard’, vroeg men aan Annette. “Om de klik. Daar komt mijn levensbeschouwing bij, het is een schepsel, dat het verdient om niet alleen maar gezien te worden als een blind paard. Ik ga ervoor om te zien wat voor moois er in een mens of dier zit.”

Karaktertypes
Alle vier de dieren hebben een sterk karakter. Noddy betekent ‘hoop’. “Het is een overlever, kijk hoe dapper en levenslustig hij is.”
Inja stond als jong paard zelfs bekend als gevaarlijk. Als iets haar niet aanstond, steigerde ze en liet zich achterover vallen. “Haar karakter werd haar ook redding,” weet Annette.
Wendy grijnst. “Als je tegen Karma ‘zit’ zegt, zegt ze ‘woef’, dat wil zeggen: ‘ga zelf maar zitten.”

De baasjes ontwikkelen hun dier. Vicky en Niels maakten een trapje voor Loes bij de schutting. “Loes loopt minder gestroomlijnd dan de meeste gehandicapte poezen. Ze kan wel op een schutting komen, maar niet meer er af. We faciliteren haar in het klimmen en springen.”
Noddy vindt wandelen het heerlijkste dat er is. “Hij is enthousiast, maar je moet hem sturen zodat hij niet tegen een lantaarnpaal loopt.”
Annette en Inja rijden tegenwoordig zelfs in het bos en doen mee aan wedstrijden. “Inja betekent ‘op deze rots kun je bouwen’.”

Band
Het hebben van een gehandicapt dier vergt meer zorg en aandacht, maar levert ook wat op. Een bijzondere band. ”Vanaf het moment dat ik stopte me zorgen te maken over haar blinde oog en haar behandelde als een normaal paard, groeide het wederzijds vertrouwen,” legt Annette uit.
“Triest dat Noddy op zo’n manier mooi moet zijn, eigenlijk. Ik ben stapelgek op hem. Kijk hem nu lekker door de tuin banjeren. Kom eens hier, lekkere aap.”

Artikel in het NRC in de rubriek ‘In Beeld’, samen met fotograaf Amke.nl op 1 mei 2015
De link naar het online artikel vind je hier.