Man met een missie is een artikel voor Autoweek Classics. Even een korte uitleg. Marjan groeide op tussen de auto’s in het garagebedrijf van haar vader, dat nu van haar broer is. Als een soort van hobby schrijft ze af en toe voor Autoweek Classics, waar ze als enige vrouwelijke journalist in de watten wordt gelegd door de redactie. Voor dit artikel trok ze naar het Groningse platteland – een beetje autoverzamelaar woont op het platteland, want voor auto’s heb je ruimte nodig – voor een bijzondere ontmoeting met Harm Mulder, Simcaverzamelaar met filosofische blik op het leven. Graag meer van dit soort interviews! Een fragment.

Harm Mulder is een man met een missie: hij wil Simca’s en Talbots behoeden voor de vergetelheid, dat zou namelijk voor Mulder een schier onverteerbaar idee zijn. “Het gaat om de motivatie, wáárom je een auto redt.”Zelfs een 1510, enkele Solera’s en een Tagora vinden we in zijn schuur terug. Perfect zijn ze niet. “Dat waren ze vroeger ook niet.

Wie vol gas door het Groningse dorpje Warfhuizen scheurt, mist behalve de pittoreske geveltjes en de romanogotische kerk ook het meest dichtbevolkte Simcadorp van Nederland. “Warfhuizen telt 200 inwoners,” legt Harm Mulder met een mengeling tussen Groninger logica en dito humor uit, “en ik heb twintig Simca’s en Talbots. Dus gemiddeld heeft iedere tiende inwoner een Simca.”
Achter deze autoverzameling zit een Groter Plan. “De Simca moet bewaard blijven voor het nageslacht, anders zijn ze er straks gewoon niet meer.” De teller staat op twintig Simca’s. Voorlopig. “Ik ben nog met een bezig.” Harm verwacht niet dat zijn verzameling veel waarde krijgt. “Dan moet je geen Simca’s nemen. Wie voor een zak geld een dure auto koopt, wil een identiteit kopen. Door mijn werk weet ik dat IQ niks zegt, maar dat EQ, gevoel en emotie dus, hetgeen is waar alles in het leven om draait. Auto’s verzamelen doe je om de emotie. De meeste auto’s die ik heb, heb ik gekregen of overgenomen. Het zijn vaak auto’s van liefhebbers die willen dat de auto bewaard blijft.” Simca’s en Talbot verzamelen is wat Harm betreft een veelzijdige hobby. “Het gaat om het contact met mensen en de reddingsacties.” Als Mulder moppert op de traag rammelende computer geeft hij ook toe dat het apparaat vol zit met foto’s, excellbestanden en gegevens van Simca’s en Talbots. “Als ik een Simca op Marktplaats zie, dan sla ik de foto op,” legt hij uit. “En de kentekens, de dealer-vestigingen en alles wat ik verder tegenkomt dat met Simca en Talbot te maken heeft.” Er zijn nog zo’n zes- à zevenhonderd Simca’s en Talbots in Nederland. Harm kent ze bijna allemaal. “Als er iemand belt weet ik om welke auto het gaat, maar ze werden tussen 1960 en 1980 verkocht, zo’n 500.000 exemplaren hebben hier rondgereden. Er zijn nog wat kentekens om te verzamelen.”

Hoe het kwam
Vroeger reed Harms vader voor Koopman Autotransporten met Simca’s van de Energieweg in Oosterhout naar het noorden. In de schoolvakanties ging hij met zijn vader mee. Op het zestien hectare grote terrein stonden splinternieuwe Simca’s met de sleutel in de uitlaat te wachten op transport. De tienjarige Harm kreeg van zijn vader een chassisnummer, zocht dan de betreffende auto op en reed hem naar, of zelfs op, de transporter. “Dan moet je redelijk vlot rijden.” Eenmaal volwassen kocht Harm via neef Henk, die bij Simca dealer Stevenaar in Zeist werkte, zijn eerste Rally. Een zwarte. “Met een brede gouden streep in de John Player Specialstijl. De motor was kapot, daardoor was hij goedkoop.” Na de zwarte volgde een groene Rally, waarmee hij in de strenge winter van 1981-1982 door de politie staande werd gehouden. “Met die motor achterin maakte ik een slipschool van de openbare weg, als ik het stuur naar links draaide gingen de wielen rechtdoor.” Het verzamelen is een hobby, die Harm kan bekostigen dankzij een parttime baan met slaapdiensten in de zorg. Daarnaast heeft hij zijn eigen garage. “Ik wil alleen auto’s en klanten die ik leuk vind, dus vooral Peugeots.” Harm’s motto als ondernemer is: het gewone gebeurt even, het onmogelijke gebeurt direct. “Als ze me ‘s nachts bellen dat ze met de auto in de sloot liggen, dan ben ik er in 10 minuten.”

Purist
Alhoewel de meeste Simca’s min of meer kunnen rijden, zit er wel wat werk aan. “Voor een Simcaverzameling moet je kunnen lassen,” legt Harm uit. Hij zorgt goed voor zijn auto’s, als het regent komen ze er niet uit. Toch vindt hij zichzelf geen purist. “Je moet zorgen dat ze er behoorlijk uitzien, maar perfect, dat waren ze vroeger ook niet. Het begint ermee dat je ze bewaart. Je raakt ze ook niet kwijt voor geld. Simca is als een religie. Je moet er in geloven, anders wordt het niks.” Een ander grilletje op een Solara, dat moet dus ook kunnen. “Het is een Simca en ik maak hem zoals ik hem leuk vind.”
Neem de Horizon Sherlock die niemand wou hebben op Marktplaats. “Ik begrijp waarom ze mislukten in Nederland, een fatsoenlijk dashboard ontbreekt. Ik wil er een Special van maken, daar heb ik een donor voor; de laatste Horizon Special in Nederland. Maar ik heb er moeite mee om er een donor van te maken, omdat hij zo bijzonder is, ik redde hem uit een volgepropte schuur bij iemand die later in ‘Mijn leven in puin’ op televisie was.”