Het karkas van een antieke auto, dat is nog eens wat anders in de tuin. Fascinatie voor verval heet het artikel dat Haver Producties er in 2017 over schreef voor Landleven.

Uiteindelijk blijft er van drie fraaie oldtimers niet meer over dan wat roest in het gras. Hein Moes, Jan Klaver en Jan Boertien kozen voor de schoonheid van de aftakeling, zij laten hun antieke auto’s vredig rusten en roesten in de tuin. Ieder heeft zo zijn redenen: omdat het een auto met karakter is, door een rugzakjesverslaving of omdat de hoop nog niet is verloren dat zich iemand meldt die de auto een nieuw leven biedt.
Een fragment uit het artikel van in totaal zes pagina’s. De foto’s zijn van Max de Krijger.

‘Hij zal net zo oud zijn als ik’

Hoe de motor van de Barkas Framo op zijn geboortegrond in de DDR ronkte of waar hij zijn wielsporen na liet, weet niemand. Het vermoeden bestaat dat de pick-up na de val van de muur met de stroom Trabantjes mee kwam naar het westen. Hij mag nu als pronkstuk rustig roesten op het plein van het voormalige koetshuis waar Coco Maria, het bedrijf van Hein en Jittie Moes, in is gevestigd. “Iedereen die hier het terrein op loopt ziet hem gelijk staan.”

“Kinderen komen direct op de Barkas af,” weet Hein (63). “Ze zeggen: mijnheer, de band van uw auto is lek! De aftakeling van de auto, die zien ze niet. Ik zeg dan dat hij van een oude man is, die hier stopte omdat hij een lekke band had. Dat ik deze man vervolgens mijn fiets leende zodat hij naar het dorp kon om een nieuwe band te halen, maar dat de oude man nooit weer terug kwam en dat zijn auto hier nog op hem staat te wachten. Prachtig verhaal voor kinderen natuurlijk.”

Ooit had Hein samen met een compaan een interieurbedrijf, dat restaurants, dancings, winkels en dieren en pretparken inrichtte. “We verzamelden decoratiematerialen, die we overal en nergens vonden. De Barkas Framo stond bij een beeldenverkoper op het erf. Wij kochten hem als decoratiemateriaal om later te dienen als blikvanger voor een restaurant bij het Zuidlaardermeer.”
Op een dag brandde het restaurant af, maar de Barkas bleef bespaard. Hein kreeg een telefoontje of hij interesse had in de auto. Ze mochten hem brengen. “Ik vind het een fraai model. De auto’s van tegenwoordig zijn van die universele modellen waar geen karakter meer in zit. Ik heb de Barkas beladen met stookhout en laat hem teruggaan naar de natuur. Hij gaat niet meer weg, hij past hier. Ik kan niet achterhalen hoe oud hij is, er zitten geen papieren meer bij. Hij zal wel net zo oud zijn als ik, uit de jaren 50.”

Coco Maria is in Veenhuizen op een historische locatie gevestigd, tegenover de fundamenten van het voormalige Derde Gesticht waar ooit arme mensen, weeskinderen en landlopers ‘heropgevoed’ werden. Bij Coco Maria kun je trouwen, genieten van theater of muziek, of het verhaal van het boek Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen ervaren. “Tijdens festiviteiten wil iedereen met de auto op de foto. Als bezoekers het terrein oplopen, zijn het vaak de mannen die zich rond de auto scharen. Ik loop altijd naar buiten om ze welkom te heten en al handenschuddend ontstaat er al snel een gesprek over wat voor merk het is, waar hij vandaan komt en of hij nog rijdt. Regelmatig zeggen mensen dat het hoog tijd is dat ik hem restaureer. Ga uw gang, zeg ik dan, waarop ze moeten lachen. De Barkas is ook in een dusdanige staat dat ik denk: wil je dit opknappen, dan moet je echt wat in je mouwen hebben. ”

De andere auto’s zijn de Fiat 500 van Fiat-liefhebber Jan Klaver en Jan Boertien, die een Austin FX3 in de tuin heeft.